"Dlaczego wcześniej nie wpadło mu to do głowy?"

Rzutka trafiła w sam środek tarczy. Prychnął. Nudziło go to, że za każdym razem trafiał. Podszedł, z zamiarem wyciągnięcia jej, lecz nagle jego wzrok padł na drukarkę stojącą na biurku. A raczej na zdjęcie, które ostatnio wydrukował, a które teraz leżało na urządzeniu. Wziął je do rąk, krzywiąc się. Przedstawiało ono tego pieprzonego kretyna, Nicka. Gdyby miał kurwa porządną broń, już dawno by się skurwiela pozbył. Nienawidził go. Nie, nienawiść to za mało powiedziane. On by go chętnie zajebał. A potem zakopał gdzieś trupa, albo najlepiej spalił. Dlaczego tak nie cierpiał tego bufona? Z kilku prostych rzeczy. Zacznijmy od tego, że zakochał się, po raz pierwszy w życiu. Nie miał jednak żadnych szans na odwzajemnioną miłość, dopóki ten chuj żyje i panoszy się po świecie. Oczywiście wiedział, że pewien blond idiota zadurzył się bez pamięci w Nicku. I to był najważniejszy powód. Cholera, Koji ukatrupiłby każdego, który zbliżyłby się do Dei’a choć na kilometr! Co tu dużo gadać, chłopak był słodki i uroczy. Nic dziwnego, że zielonowłosy był cholernie zazdrosny o każdego, kto z nim gadał. Kurwa. Co z tego, skoro nie miał szans z tym dupkiem?! Zresztą, czego mu niby brakowało?! Też był sierotą, był kurwa nawet lepszy, bo od dwóch lat mieszkał sam i sobie radził w najlepsze! A ta ciota? Przyjebała się do rodziny Takashi i żeruje na nich, niczym kurwa pchła! Uderzył dłonią w blat biurka, wyprowadzony z równowagi. Spojrzał na zdjęcie i uśmiechnął się. Przyczepił je do środka tarczy, wziął rzutki i zaczął zabawę. O tak, tak jest o wiele lepiej, pomyślał, gdy strzałka wylądowała dokładnie między oczy granatowowłosego. Włączył głośno muzykę, otworzył butelkę piwa i wypił na raz całą jej zawartość. Po trzecim zajaśniało mu w głowie. Zaraz, przecież może zniszczyć tego dziada! Wtedy Dei będzie należał do niego i tylko do niego! Wyszczerzył zęby. Dlaczego wcześniej nie wpadło mu to do głowy? Musi tylko wykonać kilka połączeń. Chwycił komórkę, wykręcił dobrze znany numer. Przyłożył telefon do ucha. Jeden sygnał, dwa trzy.

- Halo? – rozległ się aksamitny, kobiecy głos. Koji wyszczerzył się jeszcze bardziej.

- Dobry wieczór, kochanie. Jak tam zdrówko? – spytał przesłodzonym głosem. Dziewczyna parsknęła.

- Czego chcesz? – zadała pytanie chłodnym tonem.

- Ależ Misako, skarbie. Dlaczego jesteś taka okrutna? – pociągnął nosem, jednak uśmiech nie schodził z jego twarzy.

- Mów, o co chodzi i spadaj. Jestem zajęta.

- Już, już. Widzisz, doznałem dzisiaj objawienia…

- I chcesz przedstawić mi kolejny ze swoich genialnych pomysłów, który i tak nie wypali? Daruj sobie. – jej głos ociekał wręcz jadem. Jednak Koji się nie przejął.

- Tak, ale tym razem się powiedzie. Wiem, co mówię. Bo tym razem dotyczy Nicka.

- Nicka? Zamieniam się w słuch. – wiedział doskonale, że blondynka mięknie, gdy w grę wchodzi ten kretyn. Zaklął siarczyście w myślach. Jak on go nienawidził.

- To ci się spodoba. – stwierdził. – Pierwsza część mojego genialnego planu polega na tym, że musisz się koło niego zakręcić. Wiesz, o czym mówię, prawda?

- Oczywiście! To tak samo, jakbyś zapytał matematyka, czy umie liczyć. Wątpisz we mnie i w mój urok osobisty? – w jej głosie dało się wyczuć groźbę.

- Jakżebym śmiał! – zapewnił gorliwie. Co jak co, ale wolał nie robić sobie wroga z tej wariatki. – Ale wolałbym, żebyś na razie nie używała paralizatora.

- Jakbym nie wiedziała. Przecież nie potraktuję tego słodziaka moim cudeńkiem, dopóki mnie nie wkurwi. To wszystko? Spieszy mi się.

- Dobra, obgadamy resztę kiedy indziej. – rozłączył się i położył na łóżku. Zaraz jednak poczuł wibrację w ręce, w której nadal trzymał swój telefon. Spojrzał na wyświetlacz. Westchnął ciężko, ale odebrał.

- Co znowu?

- Stary, problem jest. – Koji parsknął z irytacją. Wiecznie jakieś problemy, pomyślał.

- Jakiż to problem, skoro nie możesz sobie z nim poradzić, Isei?

Jego rozmówca przełknął ślinę. Zielonowłosy ziewnął, czując senność.

- Gadaj. Nie mam całego dnia. – warknął, coraz bardziej zirytowany. Chciał się zdrzemnąć, ale ten debil mu w tym przeszkadzał.

- Bo widzisz, jeden z nowicjuszy sprzedał sporo towaru, ale zwiał z kasą i pozostałością.

- To go szukajcie! Nie mam zamiaru się tym dzisiaj zajmować. Nakajima, narkotyki to twoja działka, nie moja. Ty jesteś za to odpowiedzialny.

- Ale co ja mam robić?! – Isei podniósł głos.

- Nie wiem. Wyślij za nim pościg, rozwieś plakaty, porwij jego bliskich. Bądź kreatywny! A teraz wybacz, ale mam ważniejsze sprawy. – rozłączył się. Położył telefon na szafce nocnej, a sam rozłożył się wygodnie na pościeli. Akurat leciała jakaś rockowa piosenka.

              - … Twoje wyzwanie brzmi: przeleć Dei'a w tej szopie obok. Pozycja dowolna. – Misako uśmiechnęła się. O tak, pomyślał. Na to właśnie tak długo czekał. Dei spojrzał na niego przerażony. Nie przejął się tym. Uśmiechnął się do niego zmysłowo. Dei odwrócił głowę i z niewyraźną miną wstał. Koji poszedł w jego ślady. Zaczęli iść. Zielonowłosy chwycił blondyna za rękę i stanowczo pociągnął w stronę szopy.

- Chodź, będzie zabawnie. – szepnął do niego. Otworzył drzwi i puścił go przodem, jak dżentelmen. Dei wszedł i stanął w miejscu, nie wiedząc co robić. Koji widział niechęć na jego twarzy. Podszedł do niego i pogładził go po policzku. – Wyobraź sobie, że jestem kimś innym. Kimś, na kim bardzo ci zależy. Będzie łatwiej. – powiedział.

Dei kiwnął głową. Koji, nie mogąc już się powstrzymać, musnął jego wargi swoimi. Blondyn zamknął oczy i nieśmiało rozchylił usta. Zielonowłosy uśmiechnął się w duchu, pogłębiając pocałunek. Językiem teraz pieścił jego podniebienie. Poczuł na policzku coś mokrego. Otworzył oczy, nawet nie wiedząc kiedy je zamknął. Blondyn nie mógł powstrzymać łez. Koji parsknął w duchu śmiechem. Przytulił go, głaszcząc po włosach.

- Nie płacz. Obiecuję, że będę delikatny. – odsunął się od niego, spoglądając mu w oczy. – Ufasz mi?

- Ufam. – drżącym głosem powiedział blondyn. Zielonowłosy zamyślił się, powracając do gładzenia jego włosów. W zasadzie czemu niby ma być taki? W końcu blondyn woli tego przychlasta, niż jego! Zirytował się. Właśnie! Ani myśli być dla niego delikatnym! Pocałował go, brutalnie wpychając język między jego wargi. Zamknął go w żelaznym uścisku. Blondyn próbował się wyrwać, lecz nie miał tyle siły. Koji oderwał się od jego ust dopiero, gdy zabrakło mu powietrza.

- Koji, miałeś być delikatny! – pisnął Dei.

- Zmieniłem zdanie. – mruknął zielonowłosy, gryząc go w szyję. Chłopak zacisnął zęby i przymknął oczy. Bolało. Koji przez dłuższą chwilę bawił się, podgryzając go dosyć boleśnie i brutalnie całując. Jednak po chwili znudziło mi się, rozpiął szybko rozporek i podciął blondynowi nogi. Ten upadł boleśnie na kolana. Przez chwilę siedział zamroczony. Ocknął się w momencie, gdy Koji wepchnął mu coś do ust. Swoją męskość. Zachłysnął się i odruchowo próbował odsunąć. Zielonowłosy jednak trzymał go mocno za włosy.

- Nawet nie myśl o tym, żeby gryźć, bo żywy stąd nie wyjdziesz. – powiedział cicho. Blondyn zaczął lizać i ssać. Koji z cichym westchnieniem wplótł drugą rękę w blond kosmyki, ustalając rytm. Poruszał jego głową w przód i w tył. Minęło kilka chwil. Koji doszedł w jego usta, przytrzymując go, aby wszystko połknął. Dei nie miał wyboru. Dopiero wtedy Uchida puścił go. Blondyn upadł na podłogę, krztusząc się. Zielonowłosy podciągnął go do góry, stawiając na nogach. Starł kciukiem kroplę nasienia spływającą po jego brodzie. Stanowczym ruchem ustawił go przodem do najbliższej ściany. Zsunął z Dei’a spodnie wraz z bokserkami.

- Wypnij się. – syknął mu do ucha. Dei przełknął ślinę i posłusznie wypiął w jego stronę pośladki. Nie wstrzymywał już łez. Płynęły wolno po jego policzkach, ginąc gdzieś pod brodą. Zamknął oczy, modląc się w duchu o cud. Nie chciał tego. Przytulił się policzkiem do zimnej ściany. Stał w dziwnej pozycji, z szeroko rozstawionymi nogami. Koji przyciskał go jeszcze bardziej do pionowej powierzchni płaskiej. Gdyby teraz puścił blondyna, ten niechybnie zaryłby czterema literami o podłogę.

            Koji wszedł w niego płynnym ruchem, ignorując fakt, że nie zadał sobie trudu, aby przygotować blondyna. Dei krzyknął głośno. Czuł, jakby coś rozrywało go od środka. Łaskawie zielonowłosy dał mu chwilę na oddech, po czym zaczął poruszać się w nim szybko. Uczucie rozrywania powróciło. Blondyn szlochał spazmatycznie, nie mogąc wytrzymać bólu. Po chwili coś spłynęło mu po nodze. Spojrzał w tym kierunku, otwierając szeroko oczy. Krew. Z przerażeniem obserwował, jak sunie po jego nodze. Było jednak trochę lepiej. Karminowa ciecz ułatwiła tarcie. Koji, oddychając szybko, pchał coraz mocniej i mocniej! Wiedział, że długo już nie wytrzyma, dlatego chciał wykorzystać okazję do końca. Podejrzewał, że następna szybko się nie powtórzy, jeśli w ogóle. Dei chlipał cicho, nie szlochając już. Spazmatycznie jednak łapał powietrze, nie mogąc się uspokoić. I ten potworny ból. Czuł się zdradzony i brudny. Gwałcony przez najlepszego przyjaciela.. Koji pchnął mocno, wywołując u niego krzyk. Zielonowłosy doszedł z cichym stęknięciem i niemal natychmiast z niego wyszedł. Dei osunął się na kolana, drżąc i znów szlochając. Koji ubrał spodnie, spojrzał na niego dziwnie i wyszedł, trzaskając drzwiami.

            Otworzył oczy. Znów był w swoim pokoju, na łóżku. Poderwał się na nogi i zaklął szpetnie. Cholera, dlaczego to musiał być tylko sen?!

* * * 

                Witam w Nowym Roku! Notka z dedykacją dla pomysłodawcy, czyli dla mojego kochanego Kinmakura (który szuka chłopaka zainteresowanych proszę o wpisaniu się na jego blogu)! Pojawia się wreszcie nasz czarny charakter – Koji. :D Jak ja gościa uwielbiam. Jeszcze nieraz nas zaskoczy. ^^ Co do wyznania  Dei’a – możecie niedługo się go spodziewać.. :D  Do zobaczenia następnym razem!! 
P.S. Nie zwracajcie uwagi na je**ne odstępy. Tym razem blogspot trolluje mnie na spółkę z Wordem.. :C